Η ΓΟΡΓΟΝΑ ΚΑΙ Ο ΒΡΑΧΟΣ

Η ΓΟΡΓΟΝΑ ΚΑΙ Ο ΒΡΑΧΟΣ

Ένας βράχος στην άκρη του μόλου έστεκε αγέρωχος στητός περήφανος σαν να χαίρονταν που τα κύματα τον προσκυνούσαν , σαν ήταν ήρεμα η άλλοτε τον αγκάλιαζαν ορμητικά και ξεγλιστρούσαν χαϊδεύοντας τον, πέφτοντας και πάλι απαλά στα πόδια του.

Αφήνοντας την αλμύρα τους πάνω στο αγέρωχο κορμί του.

Δίπλα ακριβώς ένας άλλος βράχος λίγο κουρασμένος γεμάτος αλμύρα κοιτούσε λυπημένα μακριά ,αγνάντευε το πέλαγος και αναπολούσε τις καλές και τις άσχημες στιγμές της ζωή του στη θάλασσα

Ξάφνου σήκωσε αέρα δυνατό η θάλασσα αγρίεψε τα κύματα μεγάλωσαν σκοτείνιασε ο ουρανός ξέσχιζαν τον θόλο του αστραπές με μια απόκοσμη βοή.

Στην μέση του πελάγους ένα καΐκι ψαράδων το στριφογύριζε η μαινόμενη θάλασσα το σήκωνε πότε πάνω, πότε κάτω, μια μικρή κουκίδα ήταν το καΐκι μέσα σε αυτή τη θαλασσοταραχή, έντρομοι οι ναύτες προσπαθούσαν να σηκώσουν τα δίχτυα αλλά δεν τα κατάφεραν, τους τράβηξε η θάλασσα μέσα κολυμπούσαν να σωθούν αλλά ήταν μάταιο η μανιασμένη θάλασσα τους πήρε στο βυθό της κόβοντας το καΐκι στα δυο

-Άλλη μια τραγωδία μονολόγησε ο γέρο βράχος ..

-Τι είπες τον ρώτησε ο νεαρός βράχος ?

-Πιασαν την γοργόνα και ο βασιλιάς της θάλασσας τους τιμώρησε ..είναι πολύ οργισμένος

δεν θα αφήσει κανένα ζωντανό του απάντησε

- Και η γοργόνα είναι η κόρη του ?

-Ναι η πριγκίπισσα του κάθε χρόνο τέτοιο καιρό ανεβαίνει για να βρει τον καλό της αλλά μάταια περιμένει

-Γιατί ?ρώτησε ο νεαρός βράχος

- Τον κρατεί δέσμιο μες στα σπλάχνα μου

-Γιατί δεν τον λυτρώνεις εσύ από τα δεσμά ?

- Γιατί φοβάμαι την οργή του όχι για μένα αλλά για χωριό μπορεί να το βουλιάξει όλο

-Ισως μπορώ και εγώ να βοηθήσω ?είπε ο νεαρός βράχος

ξαφνικά κάνει την εμφάνιση τις η γοργόνα πλησιάζει στο γέρο βράχο και τον ρωτά

-Μήπως είδες τον άρχοντα μου την αιώνια αγάπη μου ?

-Και να θέλω πριγκηπέσα μου δεν μπορώ να σε βοηθήσω

-Γιατί? δεν βλέπεις τον πόνο μου,την αγάπη που τρέφω αιώνια για εκείνον τα δάκρυα μου πού δεν στερεύουν

-Φοβάμαι την οργή του βασιλιά και πατέρα σου πριγκηπέσα μου

-Μπορώ να βοηθήσω εγώ είπε ο νεαρός βράχος στην γοργόνα

Και εκείνη γύρισε και τον κοίταξε με τα μεγάλα γαλάζια της μάτια ορθάνοικτα από έκπληξη

-Πως .. τον ρώτησε

-Ξέρω που θα τον βρεις είπε και κοίταξε το γέρο βράχο

-Ελα του είπε να την βοηθήσουμε πες της πως να τον βγάλει από μέσα από τα σπλάχνα σου και να τον λυτρώσει από τα δεσμά του

-Και που θα τον κρύψουμε για να γλυτώσει το χωριό από την εκδίκηση του βασιλιά ?

-Σε μένα πρότεινε ο νεαρός βράχος

-Ναι- ναι είπε η γοργόνα βοήθησε εσύ γέρο βράχε μου που τόσο καιρό τον έχεις κρυμμένο και δεν μου το είπες αλλά τώρα από την χαρά μου και την αγωνία μου να τον δω σε συγχωρώ έλα να βρούμε ένα τρόπο να μην το βρει ο βασιλιάς και πατέρα μου

είπε και χάθηκε στο βυθό μες στα σπλάχνα του γέρο βράχου βρίσκοντας την αγάπη της τον αγκάλιασε και έκλαιγε και γελούσε μαζί

Ο αγαπημένος της έχασε την μιλιά του δεν το πίστευε ότι θα ήταν ελεύθερος να Χαρεί την αγαπημένη του γοργόνα

πιαστήκαν χέρι χέρι και χαθήκαν στην απεραντοσύνη του βυθού

Τους είδε και ο βασιλιάς και χάρηκε με την χαρά της πριγκηπέσας του και πείστηκε πως μόνο έτσι η πριγκηπέσα του θα είναι ευτυχισμένη και κάλεσε το άνεμο,το ήλιο και το φεγγάρι να ευλογήσουν το ζευγάρι

Κατέβηκαν λοιπόν στην θάλασσα να δώσουν την ευχή τους ο γέρο βράχος έκλαιγε και ο νιος χαμογελούσε

-Πρόσταξε πατέρα και βασιλιά μου δώσε μου την αγάπη μου για να βρω την χαρά μου είπε η γοργόνα

Είδε τα γελαστά της μάτια ο βασιλιάς και είπε

εντάξει πριγκηπέσα μού να είστε ευτυχισμένοι τους είπε και τώρα μπορεί να φύγετε

Ο ήλιος είπε η πρώτη κόρη θα είναι η λιακάδα , το φεγγάρι είπε η δεύτερη θα είναι η αυγή ,και ο άνεμος η τρίτη θα είναι η αύρα ,η θαλασσινή συμπλήρωσε ο βασιλιάς

Ο νεαρός βράχος είπε βασιλιά μου στα σπλάχνα μου το σπιτικό τους επιτρέπεις να το κάνουν να χαρώ και να μην είμαι λυπημένος να έχω την χαρά να με χαϊδεύουν τα παιδιά τους

Η αύρα η θαλασσινή, να χαίρομαι την αυγή, και να με λιάζει η λιακάδα!

Συμφώνησε ο βασιλιάς και κοίταξε τον γέρο βράχο λέγοντας

-Εσύ δεν θέλεις τίποτα από μένα γέρο ?

Οχι βασιλιά μου χαίρομαι, που μου έδωσες την χαρά με την αποφασή σου αυτή τώρα θα αγναντεύω το πέλαγος και θα χαίρομαι με τις χάρες και την ευτυχία της πριγκηπέσας σου

Δάκρυσε ο βασιλιάς για την απλότητα του γέρου και είπε..

-Χάρη σε σένα γέρο βράχε η πριγκηπέσα μου είναι ευτυχισμένη και γιαύτο θα σου δώσω πάλι την δύναμη σου και μαζί με τον νεαρό βράχο θα φυλάτε το χωριό από τον θυμό μου γιατί βλέποντας εσάς θα ηρεμώ

και έτσι και έγινε