Νοσταλγία για το χτες τα ξέγνοιαστα χρόνια τα σχολικά, τις παιδικές φιλίες ,την χαρά τις εφηβείας τα πρώτα φλερτ τα ραντεβουδάκια που με τα ραβασάκια τα κλείναμε .

Παίζαμε στην γειτονιά κρυπτό, κυνηγητό, τα μήλα, τόσα πολλά παιχνίδια, μεγαλώναμε με το αίσθημα τις φιλίας την αλληλοεκτίμηση μάθαμε να σεβόμαστε ,είχαμε αλάνες, πηγαίναμε βόλτες με τα μηχανάκια ,εκδρομές ,για μπάνιο όλοι μαζί οι φίλοι χωρίς πονηριές, και χωρίς ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου

Είχαμε τα θερινά σινεμά οι φίλιες ήταν αγνές, η εγκληματικότητα μηδαμινή, τα ναρκωτικά λίγα , η διασκέδαση ήταν όμορφη με τα πάρτι , που κάναμε η στις ντίσκο που πηγαίναμε .

Τώρα τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε κλουβιά, η φιλίες λιγοστές ,τα παιχνίδια στην γειτονιά δεν υπάρχουν πια, οι ώρες τους γεμάτες από χορό, μουσική, αγγλικά κλπ, δεν έχουν χρόνο για παιχνίδι κλείνονται σε ένα δωμάτιο μόλις βρουν λίγο χρόνο και επικοινωνούν με τον Η/ Υ . Ακόμα και στα παιδιά υπάρχει μοναχικότητα ωριμάζουν γρήγορα …

χάνεται η παιδικότητα , η εφηβεία. Οργιάζει η παιδική πορνογραφία, η εγκληματικότητα, ετοιμάζουμε παιδιά πόρνες, η εγκληματίες χωρίς να το καταλαβαίνουμε σαν γονείς δεν επικοινωνούμε πλέον με τα παιδιά ,λόγο εργασίας κλπ .Η παιδική βία σε έξαρση!

Η παιδεία ανύπαρκτη..

Κράτος απών..

Που οδηγούμε το μέλλον των παιδιών μας ?

Τι πρέπει να κάνουμε ?

Αφορμή αυτό το μικρό κείμενο είναι το άκουσμα των ειδήσεων για το παιδί στην Γερμανία που σκότωσε τους μαθητές και εδώ στην Κύπρο που συνέλαβαν κάποιον για παιδική πορνογραφία .

Που πάμε.?που πάμε ?

Την καλημέρα μου και ευχαριστώ για την ανοχή σας

να έχετε μια θαυμάσια μέρα

Σας φιλώ